رمضان بهار انتظار

ماه‌ خدا با بركت‌، رحمت‌ و مغفرت‌ الهي‌ به‌ بندگان‌ خدا روي‌ مي‌آورد و همگان‌ را به‌ مهماني‌ خدا فرا مي‌خواند؛ ماهي‌ كه‌ روزهايش‌ بهترين‌ روزها، شبهايش‌ بهترين‌ شبها و ساعتهايش‌ بهترين‌ ساعتهاست‌؛ 1 ماهي‌ كه‌ در لحظه‌ لحظه‌اش‌ خدا جاري‌ است‌ و هر آنش‌ سرمايه‌اي‌ است‌ كه‌ بايد چون‌ جان‌ پاسش‌ داشت‌ و آن‌ را به‌ راحتي‌ از كف‌ نداد.
مگر مي‌توان‌ غير از اين‌ ماه‌، ماهي‌ را سراغ‌ گرفت‌ كه‌ در سرتاسر آن‌ درهاي‌ بهشت‌ بر روي‌ مردمان‌ گشوده‌ و درهاي‌ دوزخ‌ بر روي‌ آنان‌ بسته‌ باشد؟

فرزند قدر

تو را مي‌شناسمت‌ اي‌ خوب‌، اي‌ خوب‌تر!
قريب‌ سيصد و سي‌ روز است‌ كه‌ چشم‌ به‌ راه‌ توام‌.
يعني‌ درست‌ از آن‌ روز كه‌ رفتي‌ تا امروز كه‌ دوباره‌ حال‌ و هواي‌ آمدنت‌ در خاموشي‌ جانم‌ غوغايي‌ به‌ پا كرده‌.
مي‌داني‌! همة‌ رازهاي‌ سر به‌ مهر دلم‌ را نگه‌ داشته‌ام‌ تا شبها، آرام‌ آرام‌ در گوش‌ تو نجوايشان‌ كنم‌ و تو مثل‌ هميشه‌ نوازش‌ كني‌ و تا سحر قصة‌ بلند مهرباني‌ را برايم‌ بخواني‌.
تو كه‌ باشي‌، شب‌ صميمي‌تر مي‌شود و ستاره‌ها روشن‌تر!

خروش علوی علیه اشرافی‌گری

نام مبارک علی(ع) اگر با شکوه و عظمت زینت یافته، از آن روست که با ارزشها و فضیلتها در هم آمیخته و برای تحقّق عدالت و انسانیت، با ستم و اشرافیّت به مبارزه برخاسته است. فریاد پرطنین علی(ع) علیه تجمّل پرستی و اشرافیگری، کمتر از مبارزة مستمر و خستگیناپذیر آن حضرت با ظلم و بی عدالتی نیست و شاید راز آن در این باشد که اشرافیگری و برتریطلبی، از ظلمهای بزرگ به شمار میآید.
آنچه در این نوشتار تقدیم میگردد، دربارة مواجهه و مبارزة جدّی و سرسختانة امام علی(ع) با مسرفان، مترفان و اشرافیان است.

همیشه همچون بنده...

ساده زیستی در سیرة نظری و عملی حضرت امیرالمؤمنین(ع) جایگاه خاصّی دارد. در «خطبة 16 نهج البلاغه» میخوانیم که حضرت، چگونه با زبان انگیزشی، از زخارف دنیا برحذر میکنند و بر ساده زیستی تأکید می فرمایند. ایشان به سیرة عملی پیامبران الهی، به ویژه حضرت رسول اکرم(ص) استناد میکنند و شیوة زندگی ایشان را در ساده زیستی، الگو و اسوة کافی میخوانند.
حضرت امیر(ع) مانند برخی از دوستداران ارزشهای اخلاقی نیستند که بر ستایش صاحبان کمالات بسنده کنند؛ بلکه وقتی از اسوه بودن زندگی سادة پیامبر(ص) با تحسین و ستایش سخن میگویند، پیشاپیش خود بر آن روش، اقتدا کرده اند.

راز غیبت از دیدگاه امیرالمؤمنین(ع)

اگرچه در تمامي اديان و مكاتب اعم از الهي و غيرالهي، در زمينة ظهور مصلح و منجي جهان كم و بيش مطالبي به چشم مي‌خورد؛ ولي براساس دليل‌هاي متقن و معيارهاي درستي كه وجود دارد، اين حقيقت به اثبات رسيده كه كامل‌ترين و قابل اعتمادترين اطّلاعات در مورد شخصيّت و ابعاد گوناگون زندگي موعود جهاني نظير: تولّد، غيبت، ظهور، حكومت و... در مجموعه روايات اهل بيت(ع) ارائه شده است. با توجّه به اين حقيقت، در مقالة حاضر تلاش مي‌شود مسئلة غيبت منجّي عالم بشريت و علل و آثارش، با توجّه به مجموعة كلمات و رهنمودهاي حضرت علي(ع) به اختصار مورد بررسي قرار گيرد.

صاحب کرّات

حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) تنها کسی هستند که به عنوان «صاحب الکَرّات؛ صاحب رجعت‌ها»(14)  شناخته می‌شوند. خود حضرت می‌فرمایند: «منم صاحب میسم (ابزار داغ‌گذاری) و منم بزرگ‌ترین جدا کنندة حق از باطل و منم صاحب رجعت‌ها و سلطنت دولت‌ها؛ از من از آنچه در روز قیامت اتّفاق می‌افتد، بپرسید و از عهد هر نبیّ‌ای که خداوند او را برانگیخته است.»(15)

امام علی(ع) و لقب امیرالمؤمنین

از حضرت صادق(ع) سئوال شد: آیا به حضرت قائم، لقب امیرالمؤمنین خطاب می‌شود؟

فرمود: «نه، این عنوان مخصوص علی(ع) است؛ هیچ‌کس، نه قبل از او و نه پس از او، سزاوار نیست به این نام نامیده شود و هر کس چنین ادّعایی کند، کافر است».

علی وار

زمستان بود، حضرت علي(ع) را در «بازار بصره» ديدند كه لباسي از دو پارچة كم قيمت به تن داشت. پرسيدند: در اين هواي سرد، چرا لباس كافي به تن نكرده‌اي؟ فرمود: «روزي كه به اين شهر آمدم، بيش از اين لباس به تنم نبود و اگر روزي كه مي‌خواهم از اين شهر بروم، چيزي بيش از اين همراه داشته باشم، خيانت كرده‌ام.»4

معاویه از من زیرک‌تر نیست

«به خدا سوگند! اشتباه میکنید. معاویه از من زیرکتر نیست. او دغلباز و فاسد است. من نمیخواهم دغلبازی بکنم و از جادّة حقیقت منحرف شوم و فسق و جور مرتکب شوم. اگر خدای تبارک و تعالی، دغلبازی را دشمنی نمیپنداشت، در آن وقت میدیدید که زرنگترین مردم دنیا، علی(ع) است. دغلبازی، فسق و جور است و اینگونه فجورها، کفر است و من میدانم که هر فریبکاری در قیامت محشور میشود، در حالیکه یک پرچم دارد.»

علی(ع) در مرزهای زمان

خفقان، پريشاني، بدبختي، ووحشت و هراسي سهمناك، بر بخش اعظمي از تاريخ سايه افكنده است. در چنين شرايطي:
- زورمندان، كه زور و قدرتي حيواني دارند، فرمان مي رانند و امرشان مطاع است و انسانها را در معرض قتل و زندان و تعدي قرار مي دهند و با سلاح وحشت و ارعاب به مردم آزار مي رسانند.
- سارقان و چپاولگران، همتشان آن است كه با همپالكي هاي خود، هستي مردم را به يغما برند.

علیّ مرتضی را کشتند...

«تَهَدَّمَتْ وَ اللَّهِ أَرْكَانُ‏ الْهُدَى‏ وَ انْطَمَسَتْ وَ اللَّهِ نُجُومُ السَّمَاءِ وَ أَعْلَامُ التُّقَى وَ انْفَصَمَتْ وَ اللَّهِ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى قُتِلَ ابْنُ عَمِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى قُتِلَ الْوَصِيُّ الْمُجْتَبَى قُتِلَ عَلِيٌ‏ الْمُرْتَضَى‏ قُتِلَ وَ اللَّهِ سَيِّدُ الْأَوْصِيَاءِ قَتَلَهُ أَشْقَى الْأَشْقِيَاءِ؛

به خداوند قسم ارکان هدایت نابود شد و به خداوند سوگند! ستارگان آسمان و پرچم‌های خداترسی محو گشتند. ه خدا قسم! ریسمان‌های محکم خداوند از هم گسستند.
پسر عمّ محمّد مصطفی(ص) را کشتند. وصیّ برگزیده را کشتند. علیّ مرتضی را کشتند. به خدا قسم سید الاوصیاء را کشتند. او را بدبخترین اشقیا کشته است.»

بدا به حال قوم بی‌علی(ع)

ای مسجد! چگونه محراب خویش را از فواره فرق علی علیه‏السلام رنگین یافتی وا ز پایه فرو نریختی؟!
مروت از کاسه ‏های شیر باید آموخت که هنوز در برابر خانه خلیفه صف کشیده‏ اند؛ اگر چه نیک می‏ دانند که دیگر کار از کار گذشته است.
بستر خالی، هنوز گرم وجود پر حرارتی است که دیگر به هیچ بستری نیاز ندارد؛ گرچه در تمام عمر نیز مردِ بستر نبوده است.

ای چاه! امشب منتظر علی نباش

گفتم به چاه ای دل شب محرم علی
امشب مباش منتظر مقدم علی
هر شب صدای غربت او بود و گوش تو
امشب تویی و زمزمۀ ماتم علی
مسجد خموش مانده و گلدسته ها غریب
محراب کوفه شسته شده از دم علی
یک لحظه تیغ آمد و یک دم تمام شد
عمر علی و درد علی و غم علی