سید رضی الدین علی بن طاووس(ره) در بخشی از کتاب اقبال الاعمال ذیل عنوان «ادب بنده در روز عید [فطر]» نسبت به کسی که معتقد است او امام و دارای این مقام والاست می‌فرماید:
پس می‌گویم: بدان هنگامی که عید فطر فرا رسد پس اگر صاحب حکومت و امور (امام زمان(ع)) در ملت و مملکتش تصرف داشت و رعیت او آن‌گونه بودند که مولایشان خواسته بود، پس به آن حضرت هم به جهت اینکه خدا به او رو کرده و هم به واسطة سلطنت و قدرتی که به او احسان نموده، تهنیت گو. سپس به خودت و کسی که نزد تو عزیز است و برای دنیا و اهل آن و برای هر کسی که به امامت آن حضرت سعادتمند شده و از وجود امامت، یمت هدایت و بهره‌های دولتش بهره‌مند است، تبریک بگو.

و اگر کسی که معتقد به وجوب اطاعتش هستی از تصرف در آنچه مقتضای ریاست اوست، منع شده باشد، باید اثر خشم و غضب الهی بر تو نمودار باشد و بر آنچه از فضل و احسان او از تو فوت شده حسرت و اندوه داشته باشی.

همانا با سند خود به شیخ صدوق از کتاب من لا یحضره الفقیه و غیر آن روایت کرده‌ایم از حنان بن سدیر از عبدالله بن دینار از امام باقر(ع) که حضرت فرمودند:
ای عبدالله! برای مسلمانان هیچ عید قربان و فطری نیست نگر اینکه در آن روز، برای آل محمد(ص) حزن و انوه تازه می‌شود.
عبدالله گوید: عرض کردم برای چه؟
حضرت فرمودند: برای اینکه ایشان(ع) حق خودشان را در دست دیگران می‌بینند.

می‌گویم: اگر احوال زمان ظهور را می‌دانستی و مستحضر بودی که در آن هنگام چگونه پرچم‌های اسلام به عدل و عدالت گسترده و احکام مردمان به فضل و دانش آشکار گشته و اموال در راه خدا به بندگان او بذل و بخشش می‌شود، آرزوها شادات و خندان برآورده شده و امنیت و آرامش شامل نقاط دور و نزدیک می شود و نصرت و پیروزی، انسان‌های ضعیف و ذلیل و غریب را فرا گرفته و خورشید خوشبختی در دنیا طلوع کرده است و دنیا را روشن ساخته و خوشبختی و اقبال در زمین‌های پست و بلند گسترده گردیده و حکم روشن خداوند و سلطنت نیرومند او چنان ظاهر شده که خردها نشاط یافته و دل ها شادمان و همة کرانه‌ها را نور فراگرفته، به راستی عیدی که به فرارسیدنش مسرور شده‌ای بر تو مکدر می‌گشت و می‌فهمیدی که چه مقدار از کرم خدا و الطاف او را از دست داده‌ای و گریه و سوز دل و آه و حسرت بر تو غالب می‌گشت و این سزاوارتر است و به وفا نسبت به کسی که نزد تو عزیز ست نزدیک‌تر.

با ذکر این مطالب مختصری پرده را برایت کنار زدم ولی آن‌گونه که باید شرح و توضیح ندادم و آنچه که ما می‌خواهیم آن را بیان کنیم، دشوار است.
و بدان که همانا صفا و صمیمیت و وفاداری برای صاحبان حق هنگام جدایی و دوری نیکوتر است از صفا و صمیمتی که در حال نزدیکی و حضور باشد؛ پس صفا و صمیمیت و وفاداری باید شعار قلب تو برای مولایت باشد و پروردگارت بر گشودن و برطرف کردن حزن و اندوه و مشقت تو قادر است.

منبع: ماهنامة موعود، شماره‌ی 68.

نظر	افزدون جدید جستجو

نوشتن نظر
نام:
Email:	do not notifynotify
Website:
عنوان
Please input the anti-spam code that you can read in the image.

Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved.