به نظر میرسد بارزترین ویژگی بنی اسرائیل، دین‌ستیزی یا همان دشمنی با خدای متعال و مظاهر شریعت آسمانی است، که البتّه این مطلب از زاویه‌های مختلف قابل بررسی میباشد؛ از توهین و نسبت ناروا به خدا تا تهمت، بهتان، تکذیب و حتّی قتل انبیای الهی و بالأخره تمرّد و سرپیچی از فرامین پروردگار را میتوان از مصادیق صریح و آشکار این مخالفت با مذهب و دینگریزی برشمرد که تنها به چند نمونه از موارد متعدّد آن اشاره میشود:
«وَقَالَتِ الْیهُودُ یدُ اللهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَیدِیهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ...؛1  
و یهود گفتند: دست خدا بسته است، دستهای خودشان بسته باد و بدین سخن که گفتند، ملعون شدند.»

٭ ٭ ٭
گستاخی، تنزّل، تحقیر و گستاخی به ذات باری تعالی در تورات:
آنگاه خداوند مثل کسی که خوابیده بود، بیدار شد، مثل جبّاری که از شراب میخروشد.2
٭ ٭ ٭
افترا و نسبت ناروا به پروردگار:
و خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.3
٭ ٭ ٭
در روز هفتم، خدا از همه کار خود که ساخته بود، فارغ شد و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود، آرامی گرفت. پس خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود؛ زیرا که در آن آرام گرفت.4
٭ ٭ ٭
و خداوند خدا گفت: همانا انسان مثل یکی از ما شده است که عارف نیک و بد گردیده، اینک مبادا دست خود را دراز کند و از درخت حیات نیز گرفته و بخورد و تا به ابد زنده بماند5.
٭ ٭ ٭
با اندکی دقّت ملاحظه میشود که از بدو خلقت انسان نوعی جدا انگاری و تفکیک بین دین و دانش ایجاد شده است؛ به این معنا که انسان یا باید مطیع خدا و بنده‌ی مؤمن باشد؛ امّا بدون معرفت و دانایی، یا اینکه دانا باشد؛ بدون ایمان (بعدها و در گذر زمان اینطرز تلقّی تحریف شده، مبنای تفکرات غلط تقابل دین و علم و همچنین نظریات سکولاریستی و جدایی دین از سیاست را هم فراهم کرد.
از مصادیق دیگر دشمنی با دین، نسبت دادن اعمال منافی عفّت و توهین به انبیای الهی است:
خواهر بزرگ به کوچک گفت: «پدر ما [لوط] پیر شده و مردی بر روی زمین نیست که بر حسب عادت کلّ جهان، به ما در آید. بیا تا پدر خود را شراب بنوشانیم و با او همبستر شویم، تا نسلی از پدر خود نگاهداریم... پس هر دو دختر لوط از پدر خود حامله شدند.6 

٭ ٭ ٭
و خداوند مرا گفت: بار دیگر برو و زنی را که محبوبه‌ی شوهر خود و زانیه میباشد، دوست بدار، چنان که خداوند بنی اسرائیل را دوست میدارد.7  
٭ ٭ ٭
هم کاهن و هم نبی از مسکرات گمراه شدهاند و از شراب بلعیده گردیدهاند.8  
٭ ٭ ٭
یا اینکه، انبیا به دروغ ادّعای نبوّت میکنند و کاهنان به واسطه‌ی ایشان حکمرانی مینمایند...9
٭ ٭ ٭

علاوه بر این همه تهمتهای غیر انسانی، در صورت امکان دستشان به خون پیامبران نیز آلوده میشد:
«لَقَدْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَیهِمْ رُسُلاً کلَّمَا جَاءهُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَی أَنْفُسُهُمْ فَرِیقًا کذَّبُواْ وَفَرِیقًا یقْتُلُونَ؛10  
ما از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم و رسولانی به سوی آنها فرستادیم، هر زمان پیامبری حکمی برخلاف هوسها و دلخواه آنها میآورد، عدّهای را تکذیب میکردند و عدّهای را میکشتند.»
٭ ٭ ٭
سرپیچی از فرامین باری تعالی نمونه‌ی دیگری از دینستیزی بنیاسرائیل است که به فراوانی در منابع دینی به چشم میخورد.
ای قوم به سرزمین مقدّسی که خداوند برای شما مقرّر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید که زیانکار خواهید بود. گفتند: ای موسی در آن، جمعیتی ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمیشویم، تا آنها از آن خارج شوند، اگر آنها از آن خارج شوند، ما وارد خواهیم شد.11
٭ ٭ ٭
خداوند به موسی گفت: روانه شده، به زیر برو، زیرا که این قوم تو که از زمین «مصر» بیرون آوردهای، فاسد شدهاند و به زودی از آن طریقی که بدیشان امر فرمودهام، انحراف ورزیده، گوساله‌ی ریخته شده برای خویشتن ساختهاند و نزد آن سجده کرده و قربانی گذرانیده، میگویند که ای اسرائیل این خدایان تو میباشند که تو را از زمین بیرون آوردهاند و خداوند به موسی گفت: این قوم را دیدهام و اینک قوم گردنکش میباشند.12

٭ ٭ ٭
این تغییر رویه از یکتاپرستی به بتپرستی در شرایطی صورت گرفت که، خدای متعال قوم بنی اسرائیل را از ظلم و ستم فراعنه‌ی «مصر» نجات داد. حال به جای قدردانی و سپاس به درگاه خدا، به شرک و گوسالهپرستی روی آوردهاند.
شما از ایام پدران خود از فرایض من تجاوز نموده، آنها را نگاه نداشتهاید. امّا یهوه صبایوت میگوید: به سوی من بازگشت نمایید و من به سوی شما بازگشت خواهم کرد، امّا شما میگویید به چه چیز بازگشت نماییم.13

بنابراین تعدّی و تجاوز نسبت به دستورات دین، در قوم یهود ریشهدار و دارای سابقه‌ی طولانی بوده است.
نکته‌ی دیگر راجع به دین گریزی یهود، اختلاف نظر یا نوعی تفسیر به رأی در آیات الهی است:
«وَلَقَدْ آتَینَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکتَابَ وَالْحُکمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ ٭ وَآتَینَاهُم بَینَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمْ الْعِلْمُ بَغْیا بَینَهُمْ إِنَّ رَبَّک یقْضِی بَینَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ فِیمَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ؛14

ما بنی اسرائیل را کتاب و حکومت و نبوّت بخشیدیم و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان برتری بخشیدیم و دلایل روشنی از امر نبوّت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم، آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاه‌ی و این اختلاف به خاطر ستم و برتریجویی آنان بود، امّا پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند، داوری میکند.»
لازم به ذکر است که این دین ستیزی منحصر با یهوه (خدای یهود) و رسولان بنی اسرائیل نبود؛ بلکه با شریعتهای پس از حضرت موسی(ع) نیز ادامه داشته و دارد.
«وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَی ابْنَ مَرْیمَ رَسُولَ اللهِ وَ مَا قَتَلُوهُ؛15
گفتارشان که: مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم...».

یا در واکنش شدید و اعتراض به دستور خدا راجع به مسئله‌ی تغییر قبله از «بیت المقدّس» (قبله‌ی یهودیان) به سمت «مکه»، دست به کار توطئه و کارشکنی علیه پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان شدند.16
«وَ لَئِنْ أَتَیتَ الَّذِینَ أُوْتُواْ الْکتَابَ بِکلِّ آیةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَک وَ مَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ مَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ...؛17  
سوگند که اگر برای اهل کتاب هرگونه آیه (نشانه) بیاوری، از قبله‌ی تو پیروی نخواهند کرد و تو نیز هیچگاه از قبله‌ی آنان پیروی نخواه‌ی کرد و حتّی هیچ کدامشان از قبله‌ی یکدیگر پیروی نمیکنند...»
در این آیه، هم به سرپیچی از دستور خدا، هم لجاجت با رسول اکرم(ص) و هم تشتّت آراء در بین خود یهود اشاره شده است. علّامه طباطبایی نیز در «المیزان» اشاره میکند:
بنی اسرائیل در پذیرفتن توحید لجوجترین امّتها بودند و از هر امّت دیگر بیشتر با آن دشمنی میکردند.18
شاید بتوان گفت: هدف اصلی این همه دشمنی با خدا، در حقیقت شرکورزی و انکار ذات باری تعالی است. امّا از آنجا که علی الظّاهر به یک نیروی فرابشری به نام یهوه (خدا) معتقد هستند، دائماً سعی میکنند یا خود را در حدّ خدا بالا ببرند و از جانب او دستور صادر کنند یا اینکه خدای متعال را در حدّ موجودات مادّی و زمینی تنزّل بدهند.

پی‌نوشت‌ها:
1. مائده: 64.
2. مزامیر/ 78ـ65.
3. پیدایش/ 6ـ 6.
4. پیدایش/ 2ـ2و3.
5. پیدایش/ 3ـ22.
6. پیدایش/ 19ـ31 تا 36.
7. هوشع/ 3ـ1.
8. اشعیا/ 28ـ7.
9. ارمیا/ 5ـ31.
10. مائده: 70.
11. مائده: 21 و 22.
12. خروج/ 32ـ 7 تا 9.
13. ملاکی/ 3ـ7.
14. جاثیه: 16و17.
15. نساء: 157.
16. رک: بقره: 142 تا 149، همچنین: آل عمران: 72 تا 74.
17. بقره: 145.
18. طباطبایی، سید محمّد حسین، همان، ج1، ص 387.

منبع:سید محمّد باقر رکنی، «اخلاق یهودی و تمدّن غربی»، تهران، نشر هلال، صص 24-31.

نظر	افزدون جدید جستجو

نوشتن نظر
نام:
Email:	do not notifynotify
Website:
عنوان
Please input the anti-spam code that you can read in the image.

Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved.