در میانه آن سال ها، در اثر تباهی و فساد وارد شده بر ساحت های اعتقادی، اخلاقی و عملی بنی اسرائیل، کاهنان، مدّعیان نبوّت و مردم، چنان آلوده به سحر، بت پرستی، رباخواری، زنا و... شده بودند که دیگر جز فرود عذاب و تازیانه آسمانی، چیز دیگری جایگزین کیفر برای آنان نبود؛

با این همه، خداوند متعال، ارمیای ناصح را برگزید تا آنان را پیش از فرود بلا متذکّر شود و دعوت به بازگشت کند.

هشدار! که همه آنچه آن روز بر بنی اسرائیل رفت، در هر عصر و زمان تکرار می شود.
سنّت های خداوند متعال، در همه عصرها، بر همه نسل های فرزندان آدمی، صرف نظر از تفاوت صورت های تاریخی، جاری می شود؛ قواعد ثابتی که هیچ تغییر و تبدیلی در آنها رخ نخواهد داد؛ چه انسان ها درباره اش آگاهی داشته باشند، چه نداشته باشند. این قواعد، دقیق تر از همه قوانین فیزیکی حاکم بر عناصر مادّی عمل می کنند. از همین رو، تذکار و انذار و تبشیر انبیای الهی، آنگاه که پیراسته از تحریف فراهم آید، تازه و با طراوت و البتّه خواندنی احساس می شود.

شاید وقت آن رسیده باشد تا جمله فرزندان آدمی و به ویژه فرزندان یهودا، دیگر بار به سال های 625 تا580 قبل از میلاد برگشت کنند و عبارات ارمیای نبی را بازخوانی و پیش از آنکه تندبادی گزنده فرود آید، به خود آیند.

هشدار! که طوفان گزنده، این بار نه از شمال، بلکه از ناحیه جنوبی (حجاز) وزیدن گرفته و طومار جفاکاران پند نانیوش را برای همیشه در هم می پیچد.
 
«وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُون‏»

ادامه دارد..

اسماعیل شفیعی سروستانی

نظر	افزدون جدید جستجو

نوشتن نظر
نام:
Email:	do not notifynotify
Website:
عنوان
Please input the anti-spam code that you can read in the image.

Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved.