یکی دیگر از مصادیق غربت امام زمان(ع) نزد دوستان و شیعیانشان، عدم وجود خواص مددکار است خواصی که بتوانند با کارهای عالمانه و عاشقانه، زمینه های غربت امام زمان(ع) را در همة ساحت های نظری و عملی و زیست فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شیعیان برطرف سازند تا مردم فقط امام زمان(ع) خود را در چراغانی و پخش نقل و نبات و شادباشی های جشن نیمة شعبان آن هم فقط سالی یک شب و یک روز سراغ نگیرند، بلکه فرهنگ مهدوی و آرمان های بلند آن، مثل عدالت مهدوی، عقلانیت مهدوی، و اخلاق و ادب و سلوک مهدوی در عمق کالبد حیات فردی و اجتماعی و همة ساحت های نظری و عملی زندگی شیعیان، ظهور و نمود عینی داشته باشد.ایشان باید امام زمان(ع) را نه به عنوان شخصیتی که بر روی بام جهان و بر شانه های تاریخ ایستاده است که دست ما گناهکاران برای همیشه از دامان او کوتاه است، بلکه به عنوان باب و دروازة رحمت و معرفت الهی به مردم معرفی نمایند که هر کس باید از این باب و این در ورودی به درگاه الهی وارد شود. امام(ع) همان حقیقت همیشه زنده ای است که جمال حق در سیمای ملکوتی صاحب الزمانی او متجلّی است و لذا طالب دیدارش، طالب وجه الله و بقیةالله است، چنانکه در زیارت آل یاسین منسوب به حضرتش می خوانیم:
سلام بر تو ای دعوتگر خلق به خدا، ای فراخوان بشریت به سوی خداوند و ای مظهر همة آیات الهی،
سلام بر تو ای ورودی درگاه خدا که هر کس بخواهد به محضر خدا برود، از طریق او باید برود؛ ای حاکم و حافظ دین خدا، و سلام بر تو ای نماینده و بازوی خدا در سرزمین و یاریگر حق و حقیقت.
بنابر این بر خواصّ شیعه است که با تلاش های عالمانه و عاشقانة خود، زمینه های جهل و نادانی در بین شیعیان نسبت به حقیقت آرمان های متعالی امام(ع) و اهداف الهی نهضت جهانی آن حضرت را برطرف سازند تا انشاءالله زمینه های غربت و ناخشنودی امام زمان(ع) از ناحیة کج فهمی ها و کج اندیشی های دوستان و شیعیانشان برطرف گردد. زیرا تا زمانی که شیعیان، ارزش حقیقی امام خود را نشناسند، چگونه می توانند به تکالیف خود نسبت به آن حضرت درست عمل نموده و خود را برای ظهور آن حضرت آماده کنند؟ شاید یکی از وجوه تشبیه غیبت حضرت مهدی(ع) به غیبت حضرت یوسف(ع) در روایات، این موضوع باشد که قرآن نقل می کند زمانی که حضرت یعقوب(ع)، بوی پیراهن یوسف(ع) را شنید؛ فرمود:
انّی لأجد ریح یوسف لو لا أن تفنّدون.(1)
اگر سفیه تصور نمی کنید، من بوی یوسف را می شنوم!
این کلام حضرت یعقوب(ع) به خوبی نشان می دهد که سفیهان نمی توانند بوی یوسف زهرا(ع) را بشنوند. در اکثر کتب معتبر روایی شیعه، مثل بحارالانوار، کمال الدین شیخ صدوق و احتجاج شیخ طبرسی نقل گردیده است که حضرت مهدی(عج) می فرمایند:
نادانان و کم خردان شیعه و کسانی که بال پشه از دینداری آنان محکم تر است، ما را می آزارند.(2)
«یعنی این احمق هایی که متأسفانه گاهی بین طرفداران و شیعیان ما یافت می شود، شکنجه گران ما هستند، ما را اذیت می کنند و استحکام دین این جاهلان قشری به اندازة بال پشه است یعنی عقل کوچک اینان، ظرفیت پیام بزرگ ما را ندارد. آنان گمان می کنند که ما را دوست می دارند، اما راه دیگری می روند و حواسشان نیست، عقل کوچک آنان که چند انگشتانه بیشتر ظرفیت ندارد، کجا ظرفیت پیام ما را خواهد داشت؟ معنی این روایت می دانید چیست؟ این است که حضرت مهدی(ع) می گویند که ما برای قیام جهانی، روی شعور انسانی حساب کرده ایم، روی عقل بشر و عقل اصحاب خود حساب کرده ایم و جریان های کم شعور و سطحی حتّی اگر دوست باشند، کار دشمن ما را با ما می کنند و ما را عذاب می دهند و بر سر راه سنگ می اندازند، لذا من روی بال پشه حساب می کنم، امّا روی ایمان آدم های احمق حساب نمی کنم.(3)
پی نوشت:
1. سورة یوسف(12)، آیة 94.
2. طبرسی، همان، ج 2، ص 474 و 473.
3. رحیم پور ازغذی، همان، ص 74 و 73.
عباس علی پرچی زاده، ماهنامه موعود شماره 85.
| نظر |
|
Powered by !JoomlaComment 3.12